9 Haziran 2012 Cumartesi

İlk çocukluğumuz gider..

Öyle garip bir hayat yaşıyoruz ki, ne dünü belli yarınlarımızın, ne de bugünü.. Ne sevdalara malzeme oldu bu yürek, bir o kadar da kahpeye dost diye sarıldık bilmeyerek... Biz insanoğlu aslında kendimizi kandırıyoruz. Asla gitmez dediklerimize, kendimizi el sallarken buluyoruz..

Biz terkedilmekle nasırlaşan yüreklerin sahibi, bir anda yağabilen gözyaşının bedenleriyiz.. Konu gitmek olunca, hepimiz işinin ehliyiz.. Aslında her şey mümkün var olan tabiatta... Giden dostlarıma, aşklarıma ve dik durmak adına aldığım kararlarıma kızamam.. Kim olsa giderdi.. Hatırlasana, bu ne başlangıçtı ne de finaldi.. Kim ilk gidendi?

http://www.ajegu.com/wp-content/uploads/2010/06/23247693ou5.pngSeneler sadece kemiklerimize yarıyor. Bir o kadar boy atmış olsam da, kırışıklar yüzümü sarsa da, bir yerlerde hep çocukluk kalıyor. Aslında seni terk eden de ilk çocukluğun oluyor..

Ama ben ona da kızmıyorum. Onun da bir sebebi vardır. Kendine göre haklı olduğu tarafları da vardır. Artık benimle olmak istemiyordur. Ruhum ona ters düşüyor, kendine beni yakıştıramıyordur.. Çocukluğum o benim.. Ne diyorsa doğrudur..

Ama keşke beni uyarsaydı. Gitme onunla, sevme onu, sarma o dostu, kanma ona deseydi.. Benim oynadığım saklambacın, yakartopun, seksekin hiç mi hatrı yoktu? Aslında hepsinde yanımda olan tek oydu... 

En savunmasız anlarımda beni korumadı mı? 'Daha o çocuk' diyerek kollamadı mı? İşte ben o yüzden ona da kızamam... Vardır elbet benim de bir hatam..

Kirleneceğimi nereden bilirdim? Dedikleri gibi kirlenmek güzel değildi... Demek ne kadar çok kirlendik ki, çocukluğumuz bizi terk etti...

Şimdi kalabalıklar arasında bazen ona rastlıyorum. Sokak aralarında onun sesini duyuyorum. Parklarda görür gibi oluyorum. Benimle olmasa bile, onu bir minik bedende buluyorum.. Bazen eskisi gibi gazozla, bazen de şekerleme ile gönlünü alıyorum..

Ben bunca giden gördüm.
Ama en çok seni özlüyorum.
Benim güzel çocukluğum...

 

9 yorum:

  1. Gözyaşları içerisinde okudum. Tebrikler.

    YanıtlaSil
  2. "..Asla gitmez dediklerimize, kendimizi el sallarken buluyoruz.." bu cümledeki yanlış zaten asla demek değil mi?:) tebrikler çok içten.

    YanıtlaSil
  3. Varlığımızın en içten ve doğal tarafı olduğu için, sizin deyiminizle "kirlenmeyi" hissettiğinde, yüzümüze yaptığımız sosyal makyaj yüreğimize sızmaya başladığında hiç umursamadan terk ediyor. "Keşke uyarsaydı" demişsiniz ya! Uyarmaz. "Sen düşünecektin, sen bilecektin bana ne" deyip omuz silker ve gider.
    Harika bir yazı. Blogumda isminizle paylaşmam için izin verir misiniz?

    YanıtlaSil
  4. İnsan ne kadar büyürse büyüsün gidenlere alışamıyor..Çocukluk aslında bizimle saklambaç oynuyor, çoğu zaman saklanıyor..ne zaman dondurma yesem saklandığı yerden çıkıyor, ne zaman ağlasam küçük elleriyle gözyaşlarımı siliyor, ne zaman bir çocuk gülse o kahkaha atıyor...Elinize sağlık, güzel bir yazı.

    YanıtlaSil
  5. Çocukluğumuz bizi terk etmek zorunda kalan ilklerden, zamana yenik düşenlerden oda. Dediğin gibi ara ara karşımıza çıkar bir yerlerden ne yazık ki tamamen geri dönmedi bu zamana kadar...

    YanıtlaSil
  6. Cok harika olmus biraz once buldum blogunu butun yazdiklarini bi solukta okudum :)

    YanıtlaSil
  7. Aslında o bizi hiç terketmedi ki. belki çok gitmek istedi, bedenimize ayak uyduramadı belki ama yine de gitmedi. hani sende demişsin ya sokak aralarında sesini duyuyorum diye; ben en çaresiz olduğum anlarda elimi tutarken yakalıyorum onu. Sakın ağlama, üzülme beni de üzme diyor. Sen ağlarsan ben de ağlarım,dik dur hayata karşı, beni kendi ellerinle öldürme diyor.işte o zaman susuyorum ve hayata karşı dimdik duruyorum. gözyaşlarım diniyor ona sarılıyorum, beni ayakta tuttuğu ve içimde hep var olduğu için şükrediyorum. o bizi hiç terketmezz ki, sadece biz onu kendi ellerimizle öldürürüz. Bu bedenle birlikte büyümeyi reddetti diye onu öldüremeyiz ki. hep içimde kal çocukluğumm. çok seviyorum seni...

    kalemine sağlık murat

    bu arada kedini çok sevdim

    YanıtlaSil
  8. belki bir gün yaşlanacağım ama asla büyümeyeceğim....

    YanıtlaSil
  9. kelimelerin şehzadesin, hepsi bir bir eğilmişler önünde saygıyla, kalemine sağlık...

    YanıtlaSil